تکنولوژی دنیا را تغییر می دهد. احتمال دارد شما این مطلب را در یک موبایل بخوانید که این دستگاه در یک دهه قبل اصلا وجود نداشت. در مقابل، اولین آسانسور در سال 1853 در نیویورک به کار انداخته شد. وسیله ای که ما امروز سوار آن می شویم، در حالت کلی تغییر چشمگیری نداشته است.
آنچه که اصلا تغییر نکرده، نیاز به آسانسور است. آسانسورها افراد و اشیا را به قسمت های مختلف ساختمان می حمل می کنند در حالیکه بدون آسانسور و از طریق پله ها، این کار نشدنی بود. چه چیزی تغییر کرده؟ بقیه مطلب را بخوانید. اما در ابتدا...
باورهای غلط امروزی و حقایق کمترشناخته شده
اکثر افراد می گویند داخل آسانسور اضطراب میگیرند. زیرا از این می ترسند که چیزی باعث رها شدن آسانسور و برخورد آن با زمین شود.در آمریکا تنها یک بار چنین اتفاقی افتاده آن هم در سال 1945. زمانی که یک بمبافکن B25 به ساختمان Empire State اصابت کرد. وقتی هواپیما کابل های اتاق را برید، اتاق آسانسور از طبقه 75ام سقوط کرد. یک زن در داخل آسانسور از این حادثه جان سالم به در برد. زیرا اتاق آسانسور پس از طی شدن 300 متری از کابلی که افتاده بود و به دور خودش چنبره زده بود، ایستاده بود. کابل مثل فنر فرود عمل کرده بود.به این پدیده اسم «ترس از آسانسور» داده اند. اما چنین چیزی به طور رسمی وجود ندارد. برخی از افراد به خاطر داشتن کلاستروفوبیا (ترس از جاهای بسته) و آگورافوبیا (ترس از گیر افتادن در موقعیتی که فرار از آن غیرمحتمل باشد) از سوار شدن به آسانسور بدشان می آید.
• آمار و ارقام نشان می دهد که آسانسور در عمل از حتی پله برقی ایمن تر است
هدف پیشرفت ها در تکنولوژی آسانسور، ایمنی بوده است. از همان آغاز، عامل تعیین کننده در استفاده از این وسیله حمل و نقل، ایمنی بوده است. اولین نوآوری، ترمز ایمنی یا پاراشوت آسانسور بود. این وسیله ثبتاختراع شده که در آن زمان به هیچ وجه مدرن نبود، در سال 1861 به کار گرفته شد. مواردی که در اثر پیشرفت تکنولوژی از آن زمان تا به حال اضافه شده اند به شرح ذیل هستند.
درب اتوماتیک
درب اتوماتیک از دهه 1940 موجود بوده، زمانیکه جوزف گیووانی ضربه گیر حساس در را ثبت اختراع کرده بود. این ضربهگیر آسانسور چنانچه با مانعی برخورد کند، جلوی بسته شدن بیشتر درب لولایی آسانسور را می گیرد.
هرچند، این ایده از آن زمان به بعد شاهد نوآوری های بیشتری بوده است. آسانسورهای امروزی از سنسورهای مادون قرمز یا اولتراسونیک (مافوق صوت) بهره می گیرند. درب آسانسورهایی که این تکنولوژی در آن ها به کار رفته، به شما ضربه نمی زند و قبل از ایجاد ضربه، می ایستد.
کنترل توسط ریزپردازنده
درگذشته متصدیان آسانسور به طور دستی آسانسور ها را به راه می انداختند. این افراد نه تنها دکمه باز و بسته شدن در و دکمه حرکت از یک طبقه به طبقه دیگر را فشار می دادند، بلکه در اوایل کار، برای کنترل سرعت فرود از اهرم استفاده می کردند. فرود نرم آسانسور، منوط به مهارت این افراد بود.
تا اواخر دهه 1970، ریزپردازنده ها را به آسانسور اضافه کردند که باعث خودکار شدن این فرآیند شد. تصمیم گیری درباره زمان و مکان ایستادن آسانسور به دست این کامپیوترهای ریز انجام می شد. این کار به شدت بازده آسانسور را بالا برد زیرا کنترل سرعت به طور خودکار انجام می شد. همچنین به این معنی بود که متصدیان آسانسور باید به فکر بازنشستگی باشند.
اسکای لابی (لابی آسمانی)
احتمالا اسکای لابی برای شما موضوعی ناشناخته باشد. بیشتر به این دلیل که این نوآوری واقعا بخشی از عملکرد خود آسانسور نیست. در آسمانخراش های امروزی اسکای لابی لازم است. اسکای لابی را قسمت سکوی موقت در نظر بگیرید.
روال کار بدین صورت است که درطبقه همکف سوار آسانسور می شوید. آسانسور با سرعتی زیاد و بدون وقفه تا طبقه ای معین بالا می رود. وقتی درِ آسانسور باز شد، شما به اسکای لابی می رسید. از آنجا به بعد، آسانسور را عوض می کنید تا بقیه راه را تا طبقه مدنظر طی کنید. آسانسورهای بعدی این امکان را دارند که در هر طبقه در طول مسیر بایستند.
این روش جدید برای حمل افراد زیاد با تعداد معدودی آسانسور عرضه شد. موقعیت اسکای لابی باتوجه به مدل های حرکت سرنشین تعیین می شود و تجزیه و تحلیلی که در پس آن نهفته، روشی بسیار مؤثر برای آسانسور ها ایجاد کرده تا ساختمان های بلند را سرویس دهی کنند.
مهمترین قسمت قضیه این است که تکنولوژی موجب راحتتر و جادارتر شدن آسانسورهای امروزی شده است. اما آسانسورها از آغاز کار همیشه ایمن بوده اند. مسیرهای کوتاه را می توان اکنون با بالابرهای دارای شفت هیدرولیکی طی کرد. اما حتی این تکنولوژی نیز قبلا در اولین آسانسورها استفاده شده بود، حتی قبل از آن زمان که برق برای به کار انداختن موتورهای الکتریکی که اکنون کابل را حرکت می دهند، پایداری کافی داشته باشد.
آسانسورها شهرهای مدرن ما را شکل داده اند. بدون آسانسور آسمانخراشی در کار نبود. اما به طور کلی آسانسورهای امروزی هنوز از همان اصولی استفاده می کنند که منجر به اختراع اولین آسانسورها بیش از 160 سال قبل شد.